Καλώς ήλθατε καινούργιοι μου φίλοι.

Τη Παρασκευή είχαμε τη σπάνια τύχη να είμαστε καλεσμένοι στο σπίτι ενός ζευγαριού που πρόσφατα γνωρίσαμε. Καταπληκτικοί άνθρωποι. Δέσαμε αμέσως και περάσαμε υπέροχα. Το καλύτερο όμως είναι ότι μου δίνεται η ευκαιρία να ξαναπώ υπέροχες πλην όμως χιλιοειπωμένες ιστορίες που δεν τολμώ να επαναλάβω στους παλιούς μου φίλους. Καλώς ήλθατε καινούργιοι μου φίλοι.

Περισσότερα...

Λυρισμός στη Φάμπρικα.

Πριν πολλά χρόνια καθόμουν στο γραφείο μου στο εργοστάσιο οπτικών όπου δούλευα. Ήταν απόγευμα και μόλις είχαμε σχολάσει. Καθώς έφευγε η υπεύθυνη παραγωγής φακών, κοντοστάθηκε να με χαιρετήσει. Όταν τι ρώτησα τι κάνει, μου απήντησε:

"Όσο δουλεύουν οι μηχανές, όσο υπάρχουν άνθρωποι και όσο βγαίνουν μαργαρίτες θα είμαι ευτυχισμένη".

Τρελλάθηκα. Δεν περίμενα τέτοιο λυρισμό. Μόνο που δεν δάκρυσα και της το είπα. Απορημένη μου είπε ότι μίλαγε για τα προβλήματα στη δουλειά της και τίποτε παραπάνω: Οι μηχανές της χαλούσαν διαρκώς ("Όσο δουλεύουν οι μηχανές"), δεν είχε αρκετό προσωπικό ("όσο υπάρχουν άνθρωποι") και το μηχανουργείο αργούσε να της φτιάξει τα εργαλεία κοπής φακών που λέγονται μαργαρίτες ("όσο βγαίνουν μαργαρίτες"). Ένιωσα όπως νοιώθει ένα πικάπ αν το βγάλεις από τη πρίζα ενώ παίζει.

Περισσότερα...

Βρέθηκε το φάρμακο κατά της ποίησης.

Τελικά και με πολύ κόπο βρέθηκε τρόπος να θεραπεύεται ο άνθρωπος από την όποια διάθεση να εκφραστεί με γλαφυρό, λυρικό, ή ακόμη χειρότερα, ποιητικό τρόπο. Πρόκειται για το στρατιωτικό πρότυπο MIL-STD-961 που περιγράφει πως πρέπει να γράφεται μια στρατιωτική προδιαγραφή ή εγχειρίδιο. Η έστω και τμηματική ανάγνωση του εν λόγω προτύπου προκαλεί μόνιμη καταστολή της δυνατότητας καλλιτεχνικής έκφρασης. Σε αντιστάθμισμα ο αναγνώστης μαθαίνει την ομορφιά των αριθμημένων παραγράφων όπως και το να χρησιμοποιεί αποκλειστικά την ενεργητική φωνή.

Περισσότερα...

Να και μια φωτογραφία.

Περισσότερα...

Τα πρώτα δειλά βήματα.

Γειά σας. Ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο κυρίως για να εκπαιδευτώ και να μπορώ να βοηθάω το κορίτσι μου με το δικό της. Δεν ξέρω που θα με βγάλει αυτή η προσπάθεια. Το πιο πιθανό, λόγω της τεχνοκρατικής φύσης μου, είναι να παραμείνει ένα πεδίο δοκιμών. Ίσως όμως και να εξελιχτεί σε κάτι καλύτερο. Το όνομά του σίγουρα είναι ένα πρώτο βήμα. Απ' όσο ξέρω και απ' ότι μου έλεγε ο πατέρας μου, αστροπίνες είναι τα κυπαρίσσια που είναι τόσο ψηλά που πίνουν τα αστέρια.

Περισσότερα...