Λυρισμός στη Φάμπρικα.

Πριν πολλά χρόνια καθόμουν στο γραφείο μου στο εργοστάσιο οπτικών όπου δούλευα. Ήταν απόγευμα και μόλις είχαμε σχολάσει. Καθώς έφευγε η υπεύθυνη παραγωγής φακών, κοντοστάθηκε να με χαιρετήσει. Όταν τι ρώτησα τι κάνει, μου απήντησε:

"Όσο δουλεύουν οι μηχανές, όσο υπάρχουν άνθρωποι και όσο βγαίνουν μαργαρίτες θα είμαι ευτυχισμένη".

Τρελλάθηκα. Δεν περίμενα τέτοιο λυρισμό. Μόνο που δεν δάκρυσα και της το είπα. Απορημένη μου είπε ότι μίλαγε για τα προβλήματα στη δουλειά της και τίποτε παραπάνω: Οι μηχανές της χαλούσαν διαρκώς ("Όσο δουλεύουν οι μηχανές"), δεν είχε αρκετό προσωπικό ("όσο υπάρχουν άνθρωποι") και το μηχανουργείο αργούσε να της φτιάξει τα εργαλεία κοπής φακών που λέγονται μαργαρίτες ("όσο βγαίνουν μαργαρίτες"). Ένιωσα όπως νοιώθει ένα πικάπ αν το βγάλεις από τη πρίζα ενώ παίζει.