Το παιχνίδι είναι χαμένο!

Αυτές τις μέρες ψάχνω για καινούργιο φορητό υπολογιστή αφού σε μια στιγμή ανεξήγητης αγάπης ή καταστροφικού αλτρουισμού χάρισα τον παλιό μου στη σύντροφο της ζωής μου. Κοίταζα λοιπόν το Sony που βλέπετε στη φωτογραφία όταν το είδε η τετράχρονη κόρη μου. Το κοριτσάκι χτυπιόταν και έλεγε ότι το θέλει παρόλο που της έχουμε μάθει πολύ καλά την έννοια της οικονομίας και της διαφήμισης. Όσο και να της εξηγήσαμε ότι είναι πολύ ακριβό, πως δεν αγοράζουμε ότι βλέπουμε και ότι εν πάσει περιπτώσει ακόμη δεν ξέρει να γράφει, δεν καταφέραμε τίποτε. Έπεσε για ύπνο κλαίγοντας.

Τελικά πάω αύριο να τον πάρω αλλά σε κόκκινο χρώμα που μου αρέσει εμένα. (Πλάκα κάνω άλλα όντως τα φτιάχνουν τόσο όμορφα που καταντάει αντιαθλητικό. Σα να κυνηγάει κάποιος με κράχτη πουλιών.)