Αν είχαν και spa...

Αν δεν επηρεαστήκατε από το προηγούμενο άρθρο, επιτρέψτε μου να σας συστήσω το τέλειο μέρος για χαλάρωση. Το ΙΚΑ Μαρκοπούλου. Σοβαρά μιλάω. Χρειάστηκε να βρεθώ εκεί καμμιά εικοσαρία φορές και, συνηθισμένος από άλλα παραρτήματα ΙΚΑ, ήμουν έτοιμος για ροκ καταστάσεις. Τις πιο πολλές φορές, λόγω της μακράς αναμονής, τα πνεύματα οξύνονται και διεξάγονται μίνι εμφύλιοι πόλεμοι. Όχι όμως στο τέλειο ΙΚΑ.

Εκεί πάντα επικρατεί μια σχεδόν αφύσικη γαλήνη. Τι κι αν ταλαιπωρήθηκες να παρκάρεις, τι κι αν η ουρά φτάνει ως την πόρτα και δεν υπάρχουν χαρτάκια προτεραιότητας, τι κι αν ο μπροστινός κάνει δυο ώρες να τελειώσει; Όλα μάταια. Υπάλληλοι και πολίτες διατηρούν το κέφι τους, την ηρεμία τους και την ευγένειά τους. Υποπτευόμαι μάλιστα ότι γίνονται πιο ευγενικοί από το φυσικό τους.

Κάποιες εξηγήσεις μπορώ να τις φανταστώ:

Α. Πήγα πολύ λίγες φορές και απλά έτυχε να είναι έτσι ήρεμα.
Β. Με κάτι μας ψεκάζουν εκεί μέσα.
Γ. Όλοι οι υπάλληλοι είναι πρώην θηριοδαμαστές.
Δ. Δεν είναι παράρτημα του ΙΚΑ αλλά του Παραδείσου.